Dubiecko - z historią diabła i biskupa w tle...

Trochę później, w połowie XVI wieku Stanisław Mateusz Stadnicki wybudował tu zamek.

Historia Zamku Dubiecko związana jest przede wszystkim z dwoma osobami: Stanisławem Stadnickiem i Ignacym Krasickim.

Obaj się tu urodzili, ale każdy inaczej zapisał się w ludzkiej pamięci. „Diabeł Łańcucki” czyli Stadnicki był warchołem i zabijaką, a Ignacy Krasicki, poeta i biskup, choć spędził tu tylko dzieciństwo często wracał w rodzinne strony.

Właściciel Krasiczyna – Stanisław Krasicki stał się właścicielem zamku w 1588 roku, a po jego śmierci dobra te odziedziczył jego syn Jerzy Krasicki.

Park założony został w XVIII w. przez Różę z Charczewskich, żonę Antoniego Krasickiego. Wykorzystała

położenie i naturalne zasadzenia.

Park otaczjacy zamek to idealne miejsce na spacery. Znajdują się tam 300-letni dąb, 6metrowy platan i wiele lip, które tak pięknie opisywał Krasicki w swych utworach,oraz klonów, jesionów i dębów, od których zresztą wzięła się nazwa Dubiecko.

Ignacy Krasicki bardzo dbał o swój rodzinny park. Często z podróży zagranicznych podsyłał swojej bratowej Róży nowe sadzonki drzew, które ze stosowną instrukcją nakazywał zasadzać w dubieckim parku. Pisał wtedy do swojego brata Antoniego: „Zawczasu się cieszę widokiem pięknych zasadzeń Jejmościnych […] Do kolekcji kwiatów kupiłem czterdzieści rodzajów samych goździków żółtych, niechże się Jejmość stąd domyśla, wiele to tego w inszych jeszcze gatunkach być musi”. Ignacy Krasicki interesował się parkiem dubieckim choćby pisząc: „Jejmości za pamięć dziękuję,ogrodniczek wydoskonalony zawita już do Dubiecka”.

Można poczuć zapach liści z zamkowego parku, po którym się przechadzali się możni i znani z historii.

Dodatkową atrakcją jest duży taras widokowy. Na leżakach można wypocząć i napawać się widokami okolicy.

Można pooglądać różne ptactwo: łabędzie, kaczki lub hodowane w wolierach egzotyczne odmiany pawi czy bażantów, albo pograć w szachy na świeżym powietrzu.